Αναφορά στην ασφάλεια από την εφαρμογή των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής

γράφει ο Ιωάννης Γιακουμάκης
Γυναικολόγος IVF Χανίων Κρήτη

Η παρουσίαση αυτή αποσκοπεί στην, με αντικειμενικό τρόπο, αναφορά στην ασφάλεια από την εφαρμογή των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τη χρήση ωοθυλακιορρηκτικών φαρμάκων όπως προκύπτει από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας.

Αναφορικά με τα επιδημιολογικά στοιχεία καρκίνου στην γυναίκα γνωρίζουμε ότι ο κίνδυνος σε όλη τη ζωή της γυναίκας ανέρχεται σε ποσοστά για τον καρκίνο των ωοθηκών σε 4-5%, ο καρκίνος του μαστού σε 12,5%, ο καρκίνος ενδομητρίου 6% ενώ συνολικά το 30-35% των καρκίνων στις γυναίκες αφορά τον μαστό. Εξετάζουμε τη σχέση της θεραπείας της υπογονιμότητας με σοβαρές παθήσεις όπως ο καρκίνος των ωοθηκών, ο καρκίνος του ενδομητρίου, ο καρκίνος του μαστού αλλά και η ασφάλεια της θεραπείας της υπογονιμότητας σε σχέση με τους απογόνους των ζευγαριών που υποβάλλονται σε τέτοιες θεραπείες.

Στην μελέτη της Alison Venn με τη συμμετοχή 29.700 γυναικών που επεσκέφθησαν 10 IVF κέντρα στην Αυστραλία, 20.656 γυναίκες υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ωοθυλακιορρηκτικά φάρμακα, ενώ 9.044 γυναίκες αποτελέσανε την ομάδα ελέγχου. Τα συμπεράσματα της μελέτης Venn και των συνεργατών της για τον καρκίνο των ωοθηκών είναι ότι τα περιστατικά καρκίνων των ωοθηκών που αναφέρθησαν τόσο στις γυναίκες που εξετέθησαν σε θεραπείες διέγερσης όσο και εκείνες που δεν έλαβαν θεραπεία ήταν συγκρίσιμες με αυτά που αναμένονται στο γενικό πληθυσμό. Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση διέγερσης ωοθηκών και καρκίνου του μαστού και στην περίπτωση των μαστών δεν υπήρχε διαφορά με τη σύγκριση στο γενικό πληθυσμό. Για τον καρκίνο του ενδομητρίου τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν μια ευεργετική δράση στα άτομα που εξετέθησαν σε θεραπείες διέγερσης σε σχέση με τις γυναίκες που σκόπευαν να υποβληθούν σε θεραπεία υπερδιέγερσης και δεν το έκαναν. Παράλληλα στη μελέτη έγινε έρευνα για τη σχέση εμφάνισης καρκίνου του μαστού, του ενδομητρίου και των ωοθηκών με την αιτία υπογονιμότητας.

Απεδείχθη ότι τα περιστατικά καρκίνων του γεννητικού συστήματος ήταν συγκρίσιμα για τις γυναίκες που έλαβαν θεραπεία διέγερσης και αυτών που δεν έλαβαν θεραπεία διέγερσης ανεξάρτητα με την αιτιολογία της υπογονιμότητας. Στατιστική διαφορά παρατηρήθηκε στον καρκίνο του μαστού και των σαλπίγγων παράγοντα και στη σχέση του καρκίνου των ωοθηκών και ενδομητρίου με τον ανεξήγητο παράγοντα υπογονιμότητας.

Η μελέτη Venn ερεύνησε την συνάρτηση καρκίνων γεννητικών οργάνων με τους κύκλους διέγερσης ωοθηκών και δεν προέκυψε καμία στατιστική διαφορά ανεξάρτητα από τον αριθμό των κύκλων διέγερσης για κάθε γυναίκα. Στην ασφάλεια εφαρμογής των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τη χρήση ωοθυλακιορρηκτικών φαρμάκων καταλήγουν οι μελέτες της Ness με συμμετοχή 12,912 γυναικών δημοσιευμένη το 2002 στο American Journal of Epidimiology.

Η μελέτη G. Potashnik με συμμετοχή 1.197 υπογόνιμων γυναικών δημοσιευμένη το 1999 στο Fertility and Sterility. Η μελέτη J. Dor το 2002 στο Fertility and Sterility με τη συμμετοχή 5.026 γυναικών αλλά και η μελέτη Η. Klip δημοσιευμένη το 2000 στο Cancer Causes and Control στην τελευταία έρευνα έγινε μελέτη για την ασφάλεια των παιδιών που γεννιούνται με ΐπ βοήθεια τεχνικών ART συμμετείχαν 17.000 παιδιά και κατέληξε ότι τα παιδιά που εμφάνισαν καρκίνο και γεννήθηκαν από υπογόνιμες μητέρες ανεξάρτητα από το αν υποβλήθηκαν σε ART δε διέφεραν σε ποσοστό από εκείνο που αναμένεται στο γενικό πληθυσμό.