Μέσα απο αυτήν την εμπειρία άλλαξα… έγινα περισσότερος άνθρωπος

Καλημέρα  σας

Είμαι καινούργια αν και σας παρακολουθώ αρκετές μέρες σήμερα αποφάσισα να γράψω τη δική μου ιστορία-που ευτυχώς είχε αίσιο τελος!!!

Παντρέυτηκα στα 30 μου (σήμερα είμαι 37) μετά απο σχέση με τον άντρα μου 11 χρόνων.Ποτέ δεν είχαμε φανταστεί ότι μετά απο το γάμο μας θα μπαίναμε ώς νέα μέλη …στο γκρούπ των υπογόνιμων ζευγαριών. Οι προσπάθειες για παιδί με τον παραδοσιακό τρόπο άρχισαν αμέσως μετά τον γάμο….όμως χωρίς αποτέλεσμα για ένα χρόνο περίπου….Αποφασίσαμε να το ψάξουμε εύχόμενοι ότι όλα ήταν καλά….δυστυχώς οι ευχές μας δεν καρποφόρησαν.Χαμηλή κινητικότητα η διάγνωση για τον άντρα μου που τον έριξε σε ‘πένθος’ ….άρχισαμε αμέσως τις σπερματεγχύσεις…μια και οι δίκές μου εξετάσεις δεν έιχαν δείξει κάτι ανησυχητικό μέχρι τότε!!!

Στην τρίτη προσπάθεια μένω έγκυος….η χαρά μου απερίγραπτη …που όμως δεν κράτησε για πάνω απο 7 εβδομάδες….το έμβρυο παλινδρόμησε.Χρωματοσωμική ανωμαλία-σύνδρομο TURNER….Το δικό μου ‘πένθος δεν κράτησε για πολύ…..’έτυχε ‘ είπα στον εαυτό μου….στην επόμενη σπερματένχυση θα τα πάς καλύτερα’ …΄ο κεραυνός δεν πέφτει στο ίδιο μέρος’ έιχε πεί ο τότε γιατρός μου….και συνέχισα….4η…5η…6η…7η….8η…9η…10η…όλες αρνητικές.Η ψυχολογία μου σακατεμένη …του άντρα μου χείρότερη…η σχέση πέρναγε την πρώτη κρίση στα τόσα χρόνια…αμείλητοι και ανέκφραστοι συνεχίζαμε τις προσπάθειες 11η,12η….άκαρπες!!! Τότε αποφάσισα να κάνω λαμπαροσκόπηση……βρέθηκε η μια σάλπιγγα φραγμένη απο κύστη και η άλλη όχι διαβατή!!! ‘Απορώ πως έμεινες έγκυος’ ήταν τα λόγια του γιατρού……Μου σταμάτησε τη περίοδο για 4 μήνες με DARONDA11,25….και ενώ είμαι έτοιμη να πάω για να με δεί….μαθαίνω απο την τηλεόραση ότι σκοτώθηκε.Ο πανικός μου μεγάλος ,έχασα τη γή κάτω απο τα πόδια μου ……11 χρόνια τον ήξερα….δεν ήξερα για τι να κλάψω …για το χάμό ενός ανθρώπου ή για το πού θα απευθυνόμουνα …πώς να ξαναεμπιστευτώ κάποιον άλλον???

Η φίλη μου ήρθε τότε σαν το ‘μανα εξ’ουρανου’….’θα πάς εκεί που πήγα και εγώ’…χωρίς να έχω επιλογές..αλλά ούτε το κουράγιο να ψάξω…πήγα.Ακόμα και σήμερα ευχαριστώ το θεό που βρέθηκε στο δρόμο μου αύτος ο άνθρωπος που έσκυψε με ενδιαφέρον πάνω απο το προβλημά μου και με βοήθησε τόσο ….ψυχολογικά κυρίως. Το 2005 το Σεπτέμβριο έκανα την πρώτη σπερματέγχυση μετά την επέμβαση και μένω έγκυος……ή χαρά μου απερίγραπτη…το ήθελα τόσο αυτό το μωρό….ήρθε στη ζωή μου μετά απο τόσες λύπες και αναποδιές…..όμως η χαρά δεν κράτησε παρα μόνο για 15 εβδόμάδες.

Η μικρή αποκόληση που είχε διαγνωστεί απο τον πρώτο υπέρηχο άρχισε να αιμοραγεί….καλλιεργήθηκε μικρόβιο που έσπασε το σάκο και χάθηκαν υγρά….’πρέπει να στο πάρω ‘ηταν τα λόγια που μου μαχαίρωσαν τη καρδιά….’αν γεννηθεί θα έχει σίγουρα πρόβλημα στη καρδιά και τον εγκέφαλο’….δεν μπορούσαν να γίνω τόσο εγωίστρια…να φέρω στο κόσμο ένα παιδί άρρωστο!!!

Εδωσα την συγκατάθεση μου….ακόμα και τώρα νιώθω σαν να ‘σκότωσα ‘ το ίδιο μου το παιδί…..δεν είχα όμως επιλογές….δεν είχα ουτε μια ελπίδα να στιρηχτώ….έπρεπε να το κάνω και το έκανα. Ενα χρόνο μετά απο την δεύτερη αποβολή ήταν αδύνατον να σκεφτώ για νέα προσπάθεια…..έτρεμα στην ιδέα οτι θα μείνω ξανά έγκυος….σαν να ήμουν σίγουρη ότι το σώμα μου δεν θα συναίνεσει ….δεν θα το δεχτεί …θα το αποβάλλει ξανά!!!

Εκείνο το χρόνο πηγαινοερχόμουν Αθήνα κάθε εβδομάδα για ψυχανάλυση….θεωρώ ότι αν δεν γνωριζα τη Φιλιώ ….και αν δεν έβγαζα τόσες ανασφάλειες που είχαν συσωρευτεί στην ψυχή μου δεν θα ξεκινούσα ποτέ ξανά…..Ομως ξεκίνησα με την πρώτη IVF ….και έμεινα έγκυος….τρίδυμη κύηση…..δεν το πίστευα ότι με την πρώτη εξωσωματική θα γινόταν το θαύμα!!!

Ημουν πλέον δυνατή …θα τα καταφέρω …έλεγα…και τα κατάφερα-βέβαια το ένα απο τα τρία υποχώρησε την 12 εβδομάδα…φοβήθηκα ….όμως ο γιατρός μου που στάθηκε ο μεγαλύτερος αρωγός στην προσπάθεια μου …βρήκε τον τρόπο με ηρέμησε και σήμερα -όσο απίστευτο και αν μου φαίνεται -κρατώ τα δυο μωρά μου αγκαλιά.Ενα αγόρι και ένα κορίτσι που είναι όλη μου η ζωή……

Μέσα απο αυτήν την εμπειρία άλλαξα….έγινα περισσότερος άνθρωπος….και αυτό που πραγματικά θέλω είναι με κάθε τρόπο να βοηθήσω