Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!
Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!
Ένα όμορφο βράδυ του Ιουλίου το 2005 στα 24 και κάτι χρόνια μου εγώ, παντρεύομαι τον άνθρωπο μου, στα 33 του εκείνος, και εκείνη την νύχτα είμαστε από πριν αποφασισμένοι πως βάζουμε μπροστά για παιδάκια… και όποτε έρθει… μα δεν έρχεται…
Περνάνε οι πρώτοι 6 μήνες δεν δίνουμε και πολύ σημασία… μόλις έρχεται ο καιρός για την συνηθισμένη επίσκεψη μου στον γυναικολόγο αρχίζουν τα ζιζάνια στο μυαλό μου και αρχίζω όλες τις ερωτήσεις για τα προβλήματα υπογονιμότητας… και έτσι παίρνω την πρώτη μου εντολή για σαλπιγγογραφία και σπερματοδιάγραμμα για τον άντρα μου…
Ωχ… τα σπερματάκια δεν είναι και τόσο καλά… μερικά μόνο κουνιούνται και ο αριθμός όχι και τόσο καλός. Ο γιατρός δεν το βρίσκει τίποτα σπουδαίο και συνιστά να επαναλάβουμε την εξέταση μετά από 3 μήνες. Σαλπιγγογραφία τέλεια αλλά εύχομαι να μην την ξανακάνω πότε στη ζωή μου χωρίς να ξέρω τι με περιμένει παρακάτω! Έχουμε ήδη φτάσει στον 1 χρόνο και κάτι προσπαθειών… και συνεχίζουμε…
Τέλειο το δεύτερο σπερματοδιάγραμμα κανένα πρόβλημα ήταν μάλλον τυχαίο το γεγονός λόγο κούρασης εκεί εμφανίζεται και μια κυρσοκήλη και πάμε αμέσως να την αφαιρέσουμε! Μετά από το χειρουργείο τα σπερματάκια ήταν τούρμπο!!! Δόξα το Θεό είπαμε…
Ο καιρός περνάει τόσο πολύ γρήγορα όταν δεν τον υπολογίζεις… και πραγματικά περάσανε άλλοι 6 μήνες χωρίς να το καταλάβουμε… και έτσι αποφάσισα να ζητήσω πάλι βοήθεια από τον γυναικολόγο μου. Μας συνέστησε έναν άλλο γιατρό πιο ειδικευμένο σε τέτοιες περιπτώσεις… Σπερματέγχυση… άγνωστη λέξη!!!Γυρίζουμε από το ραντεβού και ψάχνω να βρω τι ακριβώς είναι αυτό… Η ενδομητρική σπερματέγχυση αποτελεί την συχνότερη μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και θεωρείται μέθοδος πρώτης επιλογής. Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία παγκόσμια δεδομένα, γίνονται διπλάσιοι κύκλοι θεραπείας με σπερματέγχυση από εκείνους με εξωσωματική γονιμοποίηση. Το ενδιαφέρον για την ενδομητρική σπερματέγχυση ανανεώθηκε την τελευταία 20ετία όταν έγιναν ευρύτερα γνωστές οι τεχνικές που αναπτύχθηκαν για την επεξεργασία σπέρματος κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση. Πρόκειται για απλή και ανώδυνη διαδικασία που γίνεται στο ιατρείο, χωρίς αναισθησία. Σύμφωνα δε με τις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO), αλλά και με την πρόσφατη επιστημονική βιβλιογραφία, η σπερματέγχυση θα πρέπει να προηγείται τέσσερις έως έξι φορές πριν αποφασιστεί η εξωσωματική γονιμοποίηση.
Ωραία… αυτό σίγουρα θα πετύχει… λέω στον εαυτό μου αφού δεν έχουμε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα… γιατί όμως μου έδωσε ενέσεις…???Έτσι το καλοκαίρι του 2007 πια… περνάει ο καιρός… κάνω την πρώτη μου σπερματέγχυση με μια σιγουριά που δεν είχε τέλος κάνω τις ενέσεις μου κάθε πρωί σαν φαντάρος που σηκώνετε για σκοπιά, αλλά εγώ χαίρομαι που το κάνω… ελάττωσα στο 1-2 τσιγάρα την ημέρα γιατί ήμουν τόσο σίγουρη πως θα πετύχει!!! Όλοι με έχουν στα ώπα-ώπα… μέχρι και ο άνθρωπός μου πλένει τα πιάτα… δεν το είχε κάνει ποτέ ξανά όσο καιρό τον γνώριζα!!! Έρχεται η τελική μέρα… για την εξέταση χορειακής… ‘‘Αποτέλεσμα 0.Δεν είσαστε έγκυος’’… Όλα μέσα μου ραγίζουν όπως ραγίζει το γυαλί από τον πάγο αργά και σταθερά με τον ήχο του ‘‘σπασίματος’’ στα αυτιά μου!!! Δάκρυα… τόσα δάκρυα… που τα είχα???Απογοήτευση, αυτή είναι η λέξη που εκφράζει αυτά που νιώθεις εκείνη τη στιγμή και πονάει τόσο πολύ!!!
Όταν το πρώτο σοκ περνάει σκέφτομαι πως πρέπει να το ξανακάνω όλο αυτό και ένα δεύτερο σοκ με καταβάλλει… ευτυχώς σε λίγες μέρες φεύγουμε διακοπές…
Όμορφες διακοπές με πολύ ξεκούραση αλλά γεμάτες σκέψεις που σιγά-σιγά με γεμίζουν με αυτοπεποίθηση και θυμό και εκεί καταλαβαίνεις ότι η δύναμη σου είναι πολύ μεγάλη για κάτι που κάποιοι άνθρωποι θεωρούν δεδομένο!!! Μικρή είμαι, εξάλλου όλοι αυτό λένε… 26μισό.
Κάποιες οικονομικές δυσκολίες αναβάλλουν συνεχώς την επόμενη προσπάθεια και φτάνουμε λίγο πριν την καινούργια χρονιά και ευχόμαστε του χρόνου να είμαστε τρεις!!! Η ευχή μας δεν πιάνει τόπο και πάλι ακούω τον ήχο του γυαλιού και πάλι δάκρυα … δεν αλλάζει τίποτα, όσες φορές και να το κάνω η απογοήτευση είναι ίδια γιατί να αλλάξει κάτι…?
Όμως Αλλάζω εγώ τακτική.. αλλάζω γιατρό είμαι θυμωμένη που μου δίνει ελπίδες αλλά δεν μου προτείνει καμία καινούρια εξέταση και εγώ θέλω να κάνω κάτι, είμαι σίγουρη πως κάτι άλλο συμβαίνει με εμένα αυτή τη φορά. Άλλος ένας γιατρός με πάρα πολύ δουλειά, πολλές εγκύους… όποια πει πως δεν έχει ζηλέψει περιμένοντας το ραντεβού σε ένα τέτοιο γιατρό λέει ψέματα!!
Πάω σε μεγάλο νοσοκομείο για μία εξέταση που ούτε θυμάμαι πως λέγεται.. για την οξύτητα του κόλπου. Βγαίνει θετική με υψηλές τιμές και ο γιατρός μου λέει πως μόνο με σπερματέγχυση ή εξωσωματική μπορώ να κάνω παιδιά!! Πάλι κλαίω αλλά χαίρομαι και λίγο που δεν ανήκω στην ομάδα ανεξήγητης υπογονιμότητας. Έτσι μπαίνω πάλι στη διαδικασία της σπερματέγχυσης και μέρα παρά μέρα στο ιατρείο για υπέρηχο και είναι εκεί όλες οι έγκυες της Αθήνας!! Και πεθαίνω από επιθυμία να κάθομαι στο καναπέ, με τον σύζυγό μου δίπλα μου και μία τεράστια κοιλιά από πάνω μου, να περιμένουμε να δούμε το μωρό ή τα μωράκια μας..
Έλα πάλι την Δευτέρα λέει ο γιατρός, μάλλον θα έχεις ωορρηξία την Τρίτη, θα το κανονίσω με το νοσοκομείο. Είμαι ευτυχισμένη! Την Τρίτη τελειώνει και αυτό το βάσανο « ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΓΚΥΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» και θα έχω τα δικά μου μωράκια.. δεν αντέχω θα το πω.. ΓΙΟΥΠΙ…
Μαύρη Δευτέρα… βρέχει και φοράω φούστα και γόβες ( πάντα όταν πάω για υπέρηχο το βρίσκω πιο βολικό ) και δεν πήρα ομπρέλα καλύτερα έτσι δεν φαίνονται τα δάκρυά μου. Δυστυχώς κυρία μου δεν προλάβαμε την ωορρηξία.. μάλλον έγινε εχθές.. Δεν πειράζει τον άλλο μήνα.. Σκέφτηκα πως τον σκότωνα εκείνη την ώρα.. ειλικρινά.. Φυσικά δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί!!! Έφυγα σαν κυνηγημένη, ήθελα να φύγω μακριά από αυτόν τον γιατρό που απλά λέει τον άλλον μήνα.. ΑΥΤΟΝ τον μήνα ήθελα εγώ αν ήθελα τον άλλον δεν θα ερχόμουν τώρα!!
Αυτή τη φορά δεν είναι απλά απογοήτευση αυτό που νιώθω.. φτάνει στα όρια της κατάθλιψης.. κοιμάμαι όλη μέρα, καπνίζω σαν φουγάρο, και λέω πως δεν θα έρθει ποτέ η μέρα που θα το κόψω, γιατί δεν θα γίνω ποτέ μάνα!!! Έτσι άλλοι δύο μήνες αδράνειας περνούν στο ιστορικό μας.
Αρχίζω να συνέρχομαι, έρχεται η άνοιξη και αυτό πάντα από μόνο του μου φτιάχνει την διάθεση. Τέλος λέω τα γιατρουδάκια και οι κομπογιαννίτες θα πάω σε κάποιον έμπειρο γιατρό σε αυτό το τομέα! Είχα βέβαια κάποιον υπόψη από την εξαδέλφη του άντρα μου στον οποίο πήγε μετά από 7 χρόνια προσπαθειών και έκανε τα δίδυμά της!! Πολύ καλός γιατρός, μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη. Μου πρότεινε να κάνουμε μία λαπαροσκόπηση γιατί υποψιαζόταν ενδομητρίωση! Άλλη μία άγνωστη λέξη τι είναι πάλι αυτό; Η ενδομητρίωση είναι η έκτοπη ανάπτυξη βλεννογόνου ενδομητρικού τύπου, εκτός της ενδομήτριας κοιλότητας. Ουσιαστικά η ενδομητρίωση δεν είναι τίποτε άλλο από την ανάπτυξη αποικιών κύτταρων εκτός της κοιλότητας της μήτρας. Τα συγκεκριμένα κύτταρα θα έπρεπε να βρίσκονται εντός της κοιλότητας της μήτρας και να αποτελούν αυτό που λέμε ενδομήτριο. Το ενδομήτριο είναι ένα είδος επιθηλιακού ιστού ενώ η υπόλοιπη μήτρα όπως γνωρίζουμε αποτελείται από λείο μυϊκό ιστό. Υπήρχαν κατά καιρούς πολλές θεωρίες που προσπαθούσαν να εξηγήσουν το πώς είναι δυνατόν αυτά τα κύτταρα να αναπτύσσονται σε άλλα σημεία εκτός της κοιλότητας της μήτρας, η επικρατέστερη θεωρία αυτή τη στιγμή έχει να κάνει με ένα είδος μεταστάσεων ( ενός μηχανισμού παρόμοιους με τις μεταστάσεις που δίνουν οι καρκινικοί όγκοι μέσω των αιμοφόρων αγγείων). Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει είναι πως κύτταρα από το εσωτερικό της κοιλότητας της μήτρας διαφεύγουν μέσω των αιμοφόρων αγγείων και πηγαίνουν να σχηματίσουν αποικίες σε άλλα όργανα τα οποία γειτνιάζουν ή μερικές φορές βρίσκονται σε απόσταση από τη μήτρα. Πολλές γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση καταλήγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση. Ακόμα και μετά από την επέμβαση και λαπαροσκόπηση για την λύση συμφύσεων ή καταστροφής των εστιών ενδομητρίωσης μπορούν να συλλάβουν φυσιολογικά ή με την βοήθεια σπερματέγχυσης. Η ενδομητρίωση είναι μία οντότητα η οποία ταλαιπωρεί εκατομμύρια γυναίκες στην εποχή μας. Αλλά η σύγχρονη μαιευτική γυναικολογία έχει φτάσει σε στάδια τεχνολογικά τέτοια που μπορεί να βοηθήσει αρκετά τις γυναίκες αυτές έτσι ώστε να μειώσουν τα συμπτώματα έως και να τα εξαφανίσουν. Και ακόμα να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι να τεκνοποιήσουν.
Ε, εντάξει τουλάχιστον να ξέρουμε τι φταίει και ας κάνουμε την εξωσωματική..
Πω πω νύστα πολύ μετά την λαπαροσκόπηση, τα νέα δεν ήταν καλά.. ενδομητρίωση 4 ου επιπέδου ούτε που την πείραξε γιατί είναι άσκοπο είπε με εξωσωματική θα κάνεις κανονικά παιδάκια!! Βέβαια η σκέψη των ενέσεων και της αναμονής μου πετάχτηκαν αμέσως στο μυαλό.. αλλά ήμουνα από την νάρκωση και δεν το σκέφτηκα πολύ! Στην επόμενη συνάντηση μας εξήγησε την διαδικασία της εξωσωματικής, το κόστος ( μπούμ ) και ότι έχει σχέση με αυτό. Οι ελπίδες που μας έδωσε ήταν πολλές και λόγω του μικρού της ηλικίας μου και λόγο του προβλήματος που για αυτόν ήταν πολύ μικρό σε σχέση με άλλα! Είπε πως όποτε θέλουμε και μπορούμε ξεκινάμε.. και ξεκινήσαμε 15 μέρες μετά! Σας παραθέτω τις σημειώσεις μου όπως ακριβώς τις είχα γράψει εκείνες τις ημέρες.
21η μέρα: Σηκώθηκα σαν σωστός φαντάρος 8 παρά τέταρτο το πρωί και έκανα την πρώτη μου ένεση, ξεκίνησα να γράφω από την ημέρα του κύκλου που ξεκινάνε οι ενέσεις γιατί δεν ήξερα πόσες ακριβώς είναι, για να ξεκινήσω να μετράω και εγώ σαν τους φαντάρους ανάποδα!!! Πήγα και στην Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου, το είχα τάξει να πάω να την παρακαλέσω να με βοηθήσει σε αυτήν μου την προσπάθεια…
23η μέρα: Όλα κυλάνε ομαλά. Κάθε πρωί κάνω την ενεσούλα μου, μέχρι στιγμής δεν έχω δυσκολευτεί καθόλου. Στις 19 του μήνα είναι ο πρώτος μου υπέρηχος.. ανυπομονώ για την μέρα που θα μάθω πως είμαι έγκυος… αχ πόσο ευτυχισμένη θα είμαι…
26η μέρα: Η διαδικασία της εξωσωματικής μου έχει δώσει πολύ ενέργεια.. έχω σχεδόν τελειώσει όλο το σπίτι γενική καθαριότητα, και την άλλη εβδομάδα παντρεύεται ο ξάδερφος του άντρα μου στα Τρίκαλα επομένως έχουμε ταξιδάκι.. κάθε μέρα που περνάει νομίζω πως είμαι πολύ κοντά στο όνειρο να γίνω μανούλα..
31η μέρα: Έχω γίνει λίγο ευαίσθητη, όχι πως δεν ήμουν πριν, μόνο στην σκέψη πως κάτι θα πάει στραβά κλαίω .. αλλά και όταν σκέφτομαι πως τα ευχάριστα έρχονται πάλι τα ίδια.. με έχει ξεχάσει και η περίοδός μου και ανησύχησα, ρώτησα στο κέντρο και μου είπαν πως θέλουμε να έρθει και αν δεν έρθει από μόνη της θα την κάνουμε να έρθει!! Αύριο είναι το πρώτο ραντεβού για υπέρηχο… άντε να δούμε…
36η μέρα: Όλα πάνε καλά! Ξεκίνησα και την δεύτερη ένεση. Τώρα κάνω μία το πρωί και μία μεσημέρι. Αυξήθηκε η δόση της πρώτης από 225 σε 300 μονάδες στον υπέρηχο φάνηκαν 6 ωοθηλάκια!!! Πόσο πολύ ανυπομονώ για την ημέρα που θα γονιμοποιηθούν και θα μπουν μέσα στην κοιλίτσα μου και θα τα παρακαλάω μέρα νύχτα να μείνουν εκεί!!! Σε 3 ημέρες ο επόμενος υπέρηχος.
41η μέρα: Οι στιγμές των ενέσεων γίνονται όλο και πιο δύσκολες … η πρωινή ένεση έχει φτάσει στις 375 μονάδες και πονάει αρκετά όταν την κάνω. Εχθές δεν μπορούσα να με τρυπήσω με τίποτα, μέχρι που έσπασα ένα αγγείο στο πόδι και έχω μία πολύ ωραία μελανιά! Στην κοιλιά όταν την κάνω νιώθω ένα περίεργο τσούξιμο… αχ μακάρι να εκτιμήσουν τα μωράκια μου όλα αυτά που τραβάω για να τα φέρω στον κόσμο. Μεθαύριο το επόμενο ραντεβού για τα συνηθισμένα, εξέταση αίματος και υπέρηχο προς το τέλος της επόμενης εβδομάδας μάλλον η ωοληψία και η μεταφορά. Μια ψυχούλα μέσα στα σπλάχνα μου έστω και για λίγο… πεθαίνω από ευτυχία όταν το σκέφτομαι!
45η μέρα: Έφτασαν οι μέρες μεθαύριο θα γίνει η ωοληψία και μετά από 2 μέρες η εμβρυομεταφορά… φοβάμαι να σκεφτώ θετικά για να μην απογοητευτώ από ένα αρνητικό αποτέλεσμα, αυτό είπα στην ψυχολόγο του κέντρου που με είδε σήμερα. Όσο σκέφτομαι την αναμονή… τρελαίνομαι μακάρι να κοιμόμουν και να ξύπναγα την ημέρα που είναι το τεστ εγκυμοσύνης και φυσικά να ήταν θετικό!!! Έτσι μετά θα γράφω το ημερολόγιο της εγκυμοσύνης μου!!!
ΩΟΛΗΨΙΑ: Σήμερα ημέρα Παρασκευή κατά τις 10 το πρωί μου πήραν 14 ωάρια τα οποία επισήμως αύριο θα είναι γονιμοποιημένα και θα είναι τα αγέννητα παιδάκια μας!! Η διαδικασία ήταν αρκετά επίπονη, εύχομαι να μην χρειαστεί να την ξανακάνω, η ζαλάδα ήταν ενοχλητική, ευτυχώς είχα τον αντρούλη μου να μου δίνει κουράγιο. Τώρα είμαι στο σπίτι ξαπλωμένη στον καναπέ, ο αντρούλης μου έπρεπε να πάει στην δουλειά, και από την οικογένεια μου μόνο η αδερφή μου ήρθε για λίγο, θα ήθελα λίγη παρέα να πω τίποτα άσχετο γιατί όλο σκέφτομαι ότι κάτι δεν θα πάει καλά και τρελαίνομαι!!! Η αναμονή του αποτελέσματος θα είναι αρκετά μεγάλη… αύριο θα μάθουμε πόσα ωάρια γονιμοποιήθηκαν, και αν είναι αρκετά θα κρατήσουμε και κατεψυγμένα. Την Δευτέρα μάλλον η εμβρυομεταφορά. Καλή επιτυχία μωράκια μου!!!
ΜΩΡΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ(ΕΜΒΡΥΟΜΕΤΑΦΟΡΑ): Σήμερα μπήκαν στην μήτρα μου 3 υγιέστατα εμβρυάκια δικά μου και του άντρα μου!!! Φυσικά δεν νιώθω να με κλωτσάνε ακόμα (αν και πολύ θα το ήθελα) μόνο στο μυαλό μου φαντάζομαι πως σε 9 μήνες μπορεί 1 η και 2 μωράκια να έρθουν στον κόσμο μου!!! Ο γιατρός είναι πολύ αισιόδοξος και μου μετέφερε αυτή του την αισιοδοξία. Από τα 14 ωάρια μου γονιμοποιήθηκαν τα 10, 4 κράτησαν για την εμβρυομεταφορά το 1 όμως δεν άντεξε και μου έβαλαν τα 3 από τα οποία το 1 είπαν είναι τέλειο! Τα υπόλοιπα μπήκαν στην κατάψυξη… Τα αποτελέσματα σε 9 μέρες με την εξέταση της Β χορειακής!
3η μέρα μετά την εμβρυομεταφορά: Είναι δύσκολο να κάθομαι και να το παίζω έγκυος, αν και τεχνικά είμαι έγκυος απλά δεν ξέρουμε αν θα είμαι μέχρι τις 18 του μήνα που θα κάνω το τεστ. Θέλω να σκέφτομαι θετικά αλλά δεν είναι πολύ εύκολο… σήμερα ξύπνησα με πολύ χάλια ψυχολογία και από το πρωί κλαίω… φταίει και το ότι περνάω πολλές ώρες μόνη μου… όλοι έχουν πολλές δουλειές αυτό τον καιρό. Το θέλω αυτό το μωρό όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Δεν ξέρω αν θα αντέξω την απογοήτευση! Πόσα άραγε μπορούμε να αντέξουμε; Δεν ξέρω, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να μάθω. Μένουν 8 μέρες για την εξέταση και πραγματικά νιώθω πολύ αδύναμη μπροστά σε αυτό το θαύμα που μπορεί να μου χαρίσει ο Θεός!!!
5η μέρα μετά την εμβρυομεταφορά: Όσο περνάνε οι μέρες έχω λιγότερο άγχος, όχι βέβαια πως δεν περνάει από το μυαλό μου το αρνητικό αποτέλεσμα, απλά όλοι με προσέχουν και μου γεννιέται η ιδέα πως έχω μια ψυχούλα μέσα μου που μεγαλώνει και πρέπει να προσέχω! Φοβάμαι… και με την παραμικρή κούραση που νιώθω πάω και ξαπλώνω γιατί δεν θέλω να πάθει κάτι εξαιτίας μου! Δεν παύω όμως να έχω στην άκρη του μυαλού μου τον φόβο πως δεν είμαι έγκυος και αναρωτιέμαι πώς να το αντέξω… αν το αντέξω! Όταν μένω μόνη μου του μιλάω… και το παρακαλάω να μείνει στην κοιλίτσα μου και όταν έρθει με το καλό θα είμαι καλή μαμά και θα το αγαπάω και θα το προσέχω πιο πολύ και από την ζωή μου!!! Είναι χαζό… το ξέρω, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, τον Θεό τον έχω παρακαλέσει πολλές φορές πια και του έχω εμπιστοσύνη πως θα με βοηθήσει ότι και να γίνει, γιατί νομίζω πως θα χρειαστώ πιο πολύ βοήθεια αν δεν είμαι έγκυος παρά αν είμαι!!! Σε 6 μέρες θα ξέρουμε…
8η μέρα μετά την εμβρυομεταφορά: Αυτές οι μέρες της αναμονής είχαν λίγο απ ’όλα… κάποιες μέρες μιλάμε για τα μωράκια μας σαν να είναι υπαρκτά πρόσωπα, αν θα είναι 1, 2 η 3! Ποιος θα με βοηθά, αν θα είναι αγόρι η κορίτσι… όλες αυτές οι συζητήσεις με κάνουν να νιώθω πολύ ΕΓΚΥΟΣ! Υπάρχουν και ημέρες που δεν θέλω να συζητάω τίποτα απ’ αυτά μήπως και το γρουσουζεύω με τέτοιες συζητήσεις, και σκέφτομαι ένα αρνητικό αποτέλεσμα συνέχεια μπας και μου έρθει πιο γλυκά η πίκρα! Σαν να μην έφτανε όλη αυτή η ανησυχία έγινε κάτι στην δουλειά του άντρα μου που με έχει στεναχωρήσει πολύ…
ΑΡΝΗΤΙΚΟ 0,10: Όλα κυλάγανε σχετικά ομαλά μέχρι το μεσημέρι της 8ης μέρας που άρχισα να νιώθω τα φτερουγίσματα της περιόδου στην κοιλιά μου!! Στην αρχή νόμιζα πως ήταν λογικό αφού πλησίαζα στις ημέρες της κανονικής περιόδου μου αλλά αργά το απόγευμα όταν είδα το πρώτο αίμα έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου!!! Η απογοήτευση μεγάλη πήραμε τον γιατρό και είπε να μην ανησυχούμε μπορεί να μην είναι η περίοδος και κάπως ηρέμησα. Δάκρυα… πολλά δάκρυα που προσπαθούσα να κρύψω από τον άντρα μου γιατί αυτός τα κρατάει μέσα του και δεν θέλω να τον στεναχωρώ. Την επόμενη μέρα δεν έκανα τίποτα όλη μέρα ξαπλωμένη μήπως και σταματήσει αυτός ο εφιάλτης… και θα είμαι έγκυος… αλλά δεν εισακούστηκαν οι προσευχές μου. Την επόμενη μέρα 1 κατακόκκινη αιμορραγία μου είπε καλημέρα και εγώ της απάντησα με ένα δάκρυ. Ο γιατρός επέμενε να κάνω την εξέταση ακόμα και μετά από αυτό αλλά εγώ ήξερα πως δεν ήμουν έγκυος το ένιωθα πια οριστικά. Έκανα το τεστ… ΑΡΝΗΤΙΚΟ 0,10.
Οι επόμενες μέρες ήταν πολύ δύσκολες, τόσο που τις έχω διαγράψει από τη μνήμη μου. Ένα μήνα μετά σκεφτόμουνα τα κατεψυγμένα μου εμβρυάκια και πως το συντομότερο έπρεπε να παω να τα πάρω να μην είναι εκεί… αλλά οι οικονομικές δυσκολίες μας πήγαν πολύ πισω και 6 μήνες μετά πήγα να τα πάρω!
Σίγουρα η διαδικασία είναι πολύ πιο μικρή και σε χρόνο και σε χρήμα. Από τα 3 κατεψυγμένα επιβίωσαν και τα τρία αλλά δεν άντεξε κανένα μέσα στην κοιλίτσα μου. Ήμουν παγωμένη δεν ένιωθα τίποτα είχα αρχίσει να χανώ την πίστη μου και την έχασα για αρκετό καιρό.
Πέρασε ένας πολύ δύσκολος χρόνος και οικονομικά και συναισθηματικά η απόκτηση ενός παιδιού ήταν πια ένα πολύ μακρινό όνειρο δεν ήταν στα άμεσα σχέδια μου δεν το πίστευα ακόμα και τη μέρα που έκανα την τελευταία προσπάθεια με εκείνα τα 3 ξαχασμένα έμβρυα από την κατάψυξη που από 3 έγιναν 1 έτσι δεν έτρεφα καμία ελπίδα αφού είχα χάσει την πίστη μου!
Μετά από αυτή την αποτυχία κάνω πάλι σαλπιγγογραφία (όχι που θα την γλίτωνα) και η μια σάλπιγγα βαρέθηκε να περιμένει και γέμισε υγρό και ονομάζεται επισήμως υδροσάλπιγγα! Ο γιατρός συνέστησε αφαίρεση και μετά πάλι προσπάθεια με εξωσωματική. Δεν με ενδιέφερε το θέμα δεν ήμουν έτοιμη για τίποτα για όλα αυτά! Πόνος… από την ψυχή πήγε στην κοιλία μου 3 μήνες μετά και έκανε φλεγμονή στην αρρωστημένη μου σάλπιγγα. Αντιβίωση και πολύ σύντομα χειρουργείο είπε ο γιατρός. Πήρα την αντιβίωση αναγκαστικά γιατί ο πόνος ήταν αφόρητος αλλά για τα υπόλοιπα ούτε συζήτηση.
Ήμουνα δυστυχισμένη για πολύ καιρό… και έπρεπε να συμβεί ένα θαύμα για να σταματήσω να νιώθω έτσι και να αρχίζω να πιστεύω και έγινε!!! Η μικρή μου αδερφή ήταν έγκυος! Χάρηκα τόσο πολύ λες και ήμουν εγώ!!! Έζησα όλη την εγκυμοσύνη της, που ήταν σχετικά εύκολη τόσο που αντί να παίρνει κιλά έχανε, ευτυχώς γιατί είμαστε οικογενειακώς αφρατούλες, ο μπέμπης μας μεγάλωνε κανονικά!!!
Μετά από 9 μήνες και 4 μέρες γεννήθηκε ο ανιψιός μου και μαζί του και η χαμένη μου πίστη αφού το πρώτο πράγμα που είπα όταν γεννήθηκε ήταν ‘‘Ευχαριστώ Θεέ μου’’. Ένα θαύμα τόσο μικρό οπτικά μα τόσο μεγάλο!!!
Όταν τον είδα πρώτη φορά ένιωσα κάτι να ανθίζει μέσα μου, όταν τον κράτησα στην αγκαλιά μου πλημμύρισα από ευτυχία!!! Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες από τον μπεμπίνο μου!!! Όποτε με χρειαζόντουσαν ήμουν η πρώτη που προσφερόταν για βοήθεια… τον έπλενα, τον κοίμιζα αλλά δεν τον τάιζα αυτό το έκανε η μαμά του με πολύ αγάπη και υπομονή με το γάλα που τις πρόσφερε η μητέρα φύση!
Κάποια στιγμή η αδερφή μου έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά μετά από 4 μήνες και προσφέρθηκα αφού δεν δουλεύω να τον κρατάω εκείνες τις μέρες. Έτσι η ζωή μου μετά από 10 μήνες είναι γεμάτη από τον Ανδρέα… κάπου ενδιάμεσα σκέφτηκα πως ήρθε ο καιρός να κάνω και εγώ κάτι και να νιώσω όπως ένιωσε η αδερφή μου όταν βγήκε από τα σπλάχνα της αυτό το μικρό πλασματάκι και το αντίκρισε πρώτη φορά! Όσες φορές και να μου το περιγράψει δεν μπορώ να το νιώσω 100% μπορώ κάτι πιο λίγο γιατί το νιώθω σαν δικό μου απλά δεν βγήκε από τα σπλάχνα μου!
Πριν από 6 μήνες έκανα λοιπόν το χειρουργείο στη σάλπιγγα. Λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν μπορούσα να πάω στον γιατρό μου έτσι πήγα σε κάποιον άλλο σε δημόσιο νοσοκομείο. Αυτός ο γιατρός αποφάσισε να μην την αφαιρέσει την σάλπιγγα αλλά να την κλείσει και να καθαρίσει την ενδομητρίωση από την άλλη μεριά έτσι ώστε να προσπαθήσουμε έστω για λίγο μόνοι μας και μετά να καταφύγουμε στην εξωσωματική. Δεν πέτυχε όμως… η ένεση καταστολής που μου έκανε δεν με έπιασε καθόλου και η περίοδος μου ήρθε κανονικά. Δεν μπόρεσε να μου δώσει κάποια εξήγηση γι αυτό… δυστυχώς.
Τώρα πια ο μόνος δρόμος είναι η εξωσωματική αλλά αυτός ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος και οικονομικά και συναισθηματικά. Είμαι πλέον 31, εντάξει δεν είμαι και 51, αλλά θέλω σύντομα να αποκτήσω ένα μωράκι να το αγαπάω, να το φροντίζω και να λιώνω κάθε φορά που θα με κοιτάει με τα ματάκια γεμάτα αγάπη και ας μην μου το πει ποτέ… εγώ θα ξέρω!!!
Αυτή είναι η εμπειρία μου στον δρόμο προς την απόκτηση ενός παιδιού που λαχταράω από μικρό παιδί… σε έναν αρκετά δύσκολο δρόμο για πάρα πολλές γυναίκες στην εποχή μας. Σε έναν δρόμο που συνάντησα πολλές γυναίκες που φτάσανε στο όνειρο αυτό και όλη αυτή η διαδρομή είναι πια ένα κακό όνειρο και τώρα ζούνε την ζωή μέσα από το μωράκι τους ή τα μωράκια τους!!! Αυτό περιμένω και εγώ να γίνει αυτή η ιστορία μου, το κακό μου όνειρο, πόσο πολύ το περιμένω!!!
