Το παιδί της καρδιάς μου

Αγαπητές φίλες σας χαιρετώ,

Eίμαι η Παναγιώτα και ξεκίνησα τις εξωσωματικές και μάλιστα μέσω μικρογονιμοποίησης από την ηλικία των 26 ετών. Τώρα είμαι 41 και έχω υποβληθεί σε 13 εξωσωματικές χωρίς αποτέλεσμα. Έχω πονέσει πάρα πολύ και κυρίως έχω νιώσει μισή γυναίκα.

Ευτυχώς στην ηλικία των 34 είχαμε υποβάλλει με το σύζυγό μου αίτηση υιοθεσίας στο κέντρο βρεφών ΜΗΤΕΡΑ και πριν από τέσσερεις μήνες ήρθε ένας υπέροχος μπέμπης στη ζωή μας. Ήρθε ένας αληθινός ήλιος, άνοιξε το κεφάλαιο της ζωής που για μας παρέμενε ερμητικά κλειστό και μας έδωσε μύριους λόγους να χαιρόμαστε και από άλλες πλευρές τη ζωή.

Επιπλέον νιώθω γυναίκα ολόκληρη, όχι ανάπηρη, νιώθω γόνιμη. Δεν έχω απορρίψει την εξωσωματική. Μπορεί κάποτε και να αποκτήσω ένα παιδί μέσω αυτής αλλά ειλικρινά δεν με νοιάζει τόσο. Θέλω να σας συμβουλεύσω από την καρδιά μου.

Μην πικραίνεστε τόσο με τις αποτυχίες, μην τις αφήνετε να κυριαρχούν στη ζωή σας. ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΞΙΖΕΙ. Γίνετε μανούλες καρδιάς πρώτα και όσο μπορείτε συνεχίστε να πρόσπαθείτε. Αλλά μην θεοποιείτε τις εξωσωματικές. Θα ζήσουμε ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΕΣ.

Παρακαλέστε το Θεό να σας στείλει το παιδί που είναι για σας, που θα γεμίσει την καρδιά σας και θα νιώθει στη ζωή του ότι εσείς είστε η μάνα του. Μην μένετε στα ορεκτικά ( την προετοιμάσία δηλ για παιδί μέσω της εξωσωματικής ), περάστε στο κυρίως γεύμα, τη μητρότητα, όσο είστε νέες. Βρείτε πρώτα το παιδάκι σας και μετά προσπαθήστε και για φυσικό, κι αν είναι να ‘ρθει καλώς να’ρθει. Το σημαντικό δεν είναι πού φυσάει ο αέρας, αλλά το να σηκώσετε τα πανιά σας.

Σας φιλώ γλυκά,

Παναγιώτα